Τα Μυστήρια της Κεφαλονιά - Ι

Ένα βιβλίο που κάθε κεφαλλονίτης έχει στολίσει στη βιβλιοθήκη του.... όμως πέρα από αυτό τα μυστήρια αυτού του τόπου, η παράξενη τούτη άγρια ομορφιά και η ιστορία είναι που σε συνεπαίρνουν και σε δένουν με αυτά τα χώματα!

 Η Κεφαλονιά είναι ένα νησί που γοητεύει με τις αντιφάσεις του. Το μεγαλύτερο του Ιονίου και έκτο μεγαλύτερο της Ελλάδας (μετά την Κρήτη, την Εύβοια, τη Ρόδο, τη Λέσβο και τη Χίο) είναι κατά βάση ένα ορεινό νησί, όπου κυριαρχεί ο όγκος του Αίνου, του ψηλότερου βουνού των Επτανήσων (1.628 μέτρα), που έχει χαρακτηριστεί Εθνικός Δρυμός.

Πανοραμική άποψη του Αργοστολίου.

Το «Μαύρο Βουνό» («Monte Nero» το ονόμαζαν οι Ενετοί), με τα χαρακτηριστικά ενδημικά «μαύρα» έλατα (Abies Cepha-lonica) δεσπόζει, αλλά παρ' όλα αυτά η Κεφαλονιά είναι γνωστή κυρίως για τις εντυπωσιακές παραλίες που συχνά διακρίνονται σε κάθε είδους διαδικτυακή δημοσκόπηση, με θέμα τις ωραιότερες παραλίες της χώρας, ακόμα και του κόσμου ολόκληρου.

Είναι επίσης γνωστή για διάφορα γεωλογικά «μυστήρια», όπως οι Καταβόθρες, το σπήλαιο της Μελισσάνης και η Κουνόπετρα, αλλά την ίδια στιγμή, αυτή η γεωλογική της «ιδιαιτερότητα» της έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα, με αποκορύφωμα την καταστροφή που προκάλεσαν οι τρομακτικοί σεισμοί του 1953, αφήνοντας συντρίμμια σε ολόκληρο σχεδόν το νησί.

Το 1953 είναι η χρονιά ορόσημο για τη σύγχρονη ιστορία της Κεφαλονιάς. Μετά τους σεισμούς τίποτα δεν ήταν ίδιο στο νησί, με κυριότερη συνέπεια τη δραματική μείωση του πληθυσμού στο μισό, λόγω μαζικής μετανάστευσης. Απ' όλα τα νησιά του Ιονίου που επλήγησαν από τον Εγκέλαδο, η Κεφαλονιά ήταν αυτή που χρειάστηκε τον περισσότερο χρόνο για να ορθοποδήσει ξανά.

Ο οβελίσκος (γνωστός ως «Κολόνα») που βρίσκεται δίπλα στη γέφυρα του Δραπάνου
και μνημονεύει το έτος κατασκευής της (1813).